Dutch Mountain Trail etappe 3: Gulpen naar Mheer, 17 december 2020 (26 kilometer)

Miriam en ik zijn eigenlijk baanatleten. Van huis uit dan. Allebei onze atletiekloopbaan gestart bij een club. Ik bij AV Holland in Leiden en al op leeftijd (22 jaar), Miriam als jong meisje in Breda. We waren atleten van de sprintafstanden (Miriam, 100 en 200 meter) en de middellange afstand (Mark, 800 en 1.500 meter). Typisch dat er tussen de sprint en de middellange afstand geen andere categorie zit. Ik vond vroeger middellange afstand al wat overmaats voor een 800 meter. De 1.500 meter was wel lang, vooral als je ‘m op tempo liep. Later heeft Miriam de overstap gemaakt naar de middellange afstand.

Mijn favoriete trainingslocatie was dan ook de baan. Bij het inlopen moesten we altijd een rondje door het bos (een groot woord voor de groep bomen in Oegstgeest). Dat was het zwaarste deel van de training. We maakten veel meters. En heel soms moesten we een rondje buitenom. Langs Warmond. Dat was een verzoeking. Een ongekend lange afstand. Dan moet je denken aan een kilometer of tien. Zo’n afstand liep ik nooit. Van de langeafstandsatleten zag je alleen de 3.000 en 5.000 meter lopers op de baan. En de enige snelwandelaar van de vereniging, Dirk Maassen van den Brink. Die maakte soms rondjes op de baan. Waarschijnlijk als opwarming voor de twintig of vijftig kilometer buitenom.

Van de baanatletiek heb ik de voorkeur overgehouden aan een vlak en droog parcours. De baan was altijd spik en span en plassen waren zeldzaam. Ik moest er vandaag veel aan terugdenken. De doorgewinterde trailrunner wordt enthousiast als het asfalt wordt verruild voor modderige paden. Ik probeer koste wat het kost de plassen te vermijden, de blubberige poelen te omzeilen en van links naar rechts te springen als het pad te glibberig wordt. Ergernis ontstaat als de eerste modderspatten op mijn schoenen verschijnen. Enige voordeel van deze aversie tegen modder is dat ik nergens uitglijd. Het lukt me vandaag om de schoenen droog te houden en de modder komt nergens mijn schoenen binnen.

We hebben vandaag wat opstartproblemen. Miriam heeft een mooie blaar, ik heb Achillespezen die aandacht vragen, onze bovenbenen zijn overbelast door alle stijgingen en dalingen. En tot overmaat van ramp beginnen we vandaag vanuit de voordeur met de eerste berg (Gulpenerberg) en staan er vandaag totaal drie op het programma. Naast de Gulpenerberg (157 meter) ook de Hakkenberg (252 meter) en de Kattenroth (209 meter). En een aantal toppen die wat ons betreft ook best wel ‘berg’ hadden mogen heten. We stijgen vandaag 725 meter, meer dan de eerste twee dagen, toen stegen we respectievelijk 500 en 575 meter. We hebben ook lichtpuntjes: een zon die in de loop van de ochtend doorbreekt en warm aanvoelt, een prachtige route, schitterende vergezichten, vakwerkhuizen. En in Sint-Martens-Voeren een bloemist die ook warme chocolademelk verkoopt.

De hoogtemeters eisen hun tol: ons tempo zakt. Maar ook dat heeft weer een voordeel: we kunnen beter om ons heen kijken. Naar de vakwerkhuizen, de antieke grenspalen, de vele kruisbeelden, kapelletjes en Bijbelse spreuken. We houden ook onze ogen open voor de dassenburchten die zijn aangekondigd. Maar die zien we niet. Kan ook komen, omdat we niet weten hoe ze eruitzien. Wat ook kan betekenen, dat we ze wel hebben gezien, maar niet hebben herkend. En natuurlijk zitten we weer met onze neus in de gids, want op grote delen van de route ontbreken de blauwwitte routemarkeringen. Maar in tegenstelling tot de vorige twee dagen lopen we vandaag geen enkele keer verkeerd. Dat verdient een eervolle vermelding in onze Dutch Mountain Trail. De enige afwijking maken we in het begin als een weiland waar we door heen moeten afgesloten is vanwege stieren die in quarantaine zijn. Een weiland-lockdown, waardoor we een paar keer over prikkeldraad moeten klimmen om weer op de route terecht te komen. Als we na afloop de balans opmaken, zijn we tevreden. We hebben onze derde en een na laatste dag gehad. We hadden deze dag ingeschat als de zwaarste. En we zijn er maar mooi doorheen gekomen. Op naar de laatste etappe.