Spektakel in Loenen op paar vierkante meter. Uit: de Stentor

Tot de lopers de hoek om komen. Dan gebeurt er plots heel veel met relatief heel weinig. Door modder getekende atleten en bevlogen commentaar. Apeldoorns succes en Apeldoornse ‘net nietjes’. Oh, en een landelijk oud-SP-fractievoorzitter in het wild. Kronieken van een herfstige Loenermarkloop.
Er is een moment, nadat alle bijna 250 deelnemers zijn weggeschoten voor ieder hun eigen afstand, waarop het ijzig stil is aan de Groenendaalseweg. Een enkele verdwaalde toeschouwer, diep verscholen onder een paraplu blijft staan. Je ziet passerende automobilisten vragend kijken: ‘wat doen die mensen nog buiten?’ De rest zoekt zijn heil binnen of onder de tent bij de finish. Zelfs ‘huisdichter’ Henk Borgmeijer legt zijn microfoon even neer. Er gebeurt ook even niets. Wat er verderop op de Loenermark plaatsvindt, daar krijg je niets van mee.

Totdat de mountainbikers van het organiserende AV’34 luid joelend de komst van lopers aankondigen. Het publiek zwelt weer aan. Brummenaar Mark Waaijenberg wint de vijf kilometer en luidt eigenhandig een onafgebroken stroom atleten in.
Terwijl Borgmeijer een vrouw die in de achterhoede eindigt met een gemankeerde Van Gaal-speech binnenhaalt – ,,Ze is de beste van Schiedam…” – komt de eerste man binnen op de tien kilometer. Apeldoorns succes: Sonny Brons pakt de overwinning. ,,Ik loop normaal alleen voor mijn conditie”, vertelt de 20-jarige, die vooral het motorcrossen bezigt. ,,Ik ben pas met hardlopen begonnen.”

Borgmeijer probeert het publiek een vervallen bordeauxrood-witte camper aan te smeren, wanneer de komst van de eerste halvemarathonloper wordt aangekondigd. De Vughtse Addy de Kort wint, voor ‘thuisloper’ Ard Vlooswijk. ,,Het was lekker lopen en zien waar het schip zou stranden”, spreekt hij met de bril nog beslagen. ,,Nou, dat schip strandde op een gegeven moment wel, het schoot in mijn kuit.”
Janny Jonker wordt geruime tijd daarna de beste van de rest bij de vrouwen, achter Friezin Marian van Hilst. Ze finisht na een ogenschijnlijk fel eindsprintje met twee mannen. ,,We wilden gewoon met z’n drieën over de finish hoor”, zegt de Apeldoornse AV’34-atlete. ,,Het zijn mijn trainingsmaten, zonder hen was het erg zwaar geweest.” Ze is er een jaar uit geweest, vertelt ze. ,,Ik ben wel eens sneller geweest.”

,,En daar finisht Agnes Kant als vierde” Pardon, wat zegt Borgmeijer nu? ,,Ja, Agnes loopt wel eens een wedstrijdje”, valt te horen. ,,Ze kondigt van tevoren niet aan of ze zal starten”, klinkt het vanuit de tent. De oud-fractievoorzitter van de SP staat relatief anoniem tussen de andere met modder besmeurde lopers. Net zo kapot, net zo voldaan. Ze is ook zo weer weg. Net als de meeste anderen, terwijl de rest binnen blijft druppelen. Weg van die paar vierkante meter, terug naar de droge kleren.